گمان نمی کنم هیچ انسان هوشمندی از دیدن این فیلم صرفنظر کند.
خدایا خادمان اسلام و ایران را زنده بدار
آقای نادر طالب زاده فیلم فاخری ساختید دستتان را می بوسم.
چهار آسیب در فرهنگ انتظار
من دردانه هستم!
نویسنده: حسین اکبری
این تابلو حتما خیلی به چشمانتان آشناست...
بله درست حدس زدید، رو نمای ساختمانهای مجلل، برجهای چند طبقه ، شرکتهای بزرگ و کوچک و یا پشت کامیونها، اتوبوسها و احیاناً سواری‌های مدل بالا و لوکس، جاییست که این آیه بیشتر چشمانتان منور به نورش شده است.؛
وقتی این جمله قرآنی شریفه را این جور جاها می بینیم مخصوصاً ما بچه حزب اللهی ها، خیلی خوشحال می‌شویم و صاحب این ساختمانها و شرکت‌ها و ماشینها رو تحسین می کنیم و میگوییم احسن به معرفتش! بارک الله، ... و از این قبیل تحسین‌ها.
امّا کاش این جمله را همراه با جمله بعدش می‌نوشتند آن وقت می دیدید کمتر کسی جرأت می‌کرد این تابلو را سردر خانه‌اش نصب کند یا روی ماشینش بنویسد.
و اگر این آیه را با نحوه زندگی برخی ازاین افراد مقایسه کنید می‌بینید اصلاً با هم همخوانی ندارد. عوض اینکه با این آیه در مقام تشکر از خدا باشند آدم احساس می کند طرف دارد با این آیه یک پُز مذهبی می‌دهد و بیشتر برای تبلیغ ثروت و دارایی‌اش این آیه را نوشته. اگر بروی تَهِ دلش می‌بینی می‌خواهد بگوید: خدا اینها را به من هدیه داده است چون من خیلی خوبم و دردانه خدا هستم. جالب اینجاست که برخی از همین تیپ آدمها اگر این آیه رو بلد نباشند لابد آیه « إن یکاد الذین...» را حتما بلد هستند و به سردر ساختمان و یا روی ماشینشان میزنند! معنی این آیه هم با نگاه اینها، این است: « چشمت کور و دندت نرم، من این خانه یا ماشین را خودم با کار و زحمت دست و پا کردم شما هم اگر عُرضه داری برو کار پیدا کن ، حالا با پارتی و یا جور دیگه. از این خانه و ماشینها بخر ، به من چه تو پارتی یا عُرضه نداری ......!!!
این جمله بخشی از آیه 40 سوره مبارکه نمل است که از قول «آصف ابن برخیا» وزیر حضرت سلیمان، نقل شده است. او کسی بود که چنان قدرت معنوی داشت که تخت بلقیس را از قصر او در سرزمین سبا، قبل از چشم برهم زدنی نزد حضرت حاضر نمود و بعد از آن به حضرت سلیمان گفت: هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَني أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ» این (قدرت معنوی که خدا به من داده)از فضل پروردگار من است تا مرا بيازمايد كه آيا سپاس مىگزارم يا كفران مىورزم؟
مفهوم آیه این است که اگر خدا به ما نعمتی می دهد به این خاطر است که ما را امتحان کند و ببیند که آیا شکر این نعمت را بجا می آوریم یا کفران نعمت می‌کنیم. آیا از شرکت و خانه و ماشینی که خدا روزی ما کرده است دیگران هم در راه خدا بهره ای از آن می برند یا نه اینها را داریم فقط برای اینکه فخر فروشی کنیم و دل فقرا را بسوزانیم.
خداوند انسانها را با دو روش امتحان می‌کند؛ عده ای را با مال و منال و عده ای را با فقر و تنگدستی؛ اما اکثر ما انسانها متوجّه این نکته نیستیم که در هر دو صورت پای امتحان خدا هستیم خداوند در سوره فجر که مغروف به سوره امام حسین(ع) است فرموده است هم ثروت و هم فقر هر دو برای امتحان است و آنهایی پیش خدا عزیزند که از امتحان الهی سربلند بیرون آیند.
پس اگر صاحب نعمت شدیم نباید خیال کنیم دردانه خدا هستیم و اگر گرفتار و تنگدست شدیم نباید بگوییم ما دیگر پیش خدا ارزشی نداریم. یعنی ارزش خودمان را به مال دنیا گره نزنیم. ارزش انسان در گرو عشق به خداست نه عشق به دنیا.
سلام